مدیریت آمایش سرزمین و توسعه یکپارچه شهری و روستایی

آمایش سرزمین مبین جغرافیایی سیاست های اقتصادی، اجتماع ی،فرهنگی و بوم شناختی جامعه است. در همین حال این عبارت اشاره به یک نظم علمی، فن مدیریتی و سیاستی با رویکردی جامع و ب ینرشته ای با هدف توسعه موزون و متعادل منطقه ا ی و س ازمان فضایی (فیزیکی) بر مبنای یک راهبرد جامع و همه سو نگر می باشد. در واقع آمایش سرزم ین پیوندها ی فضا یی روستا یی شهر ی و وابستگیهای ما بین انها را درهم می آمیزد و چارچوب سیاستگذاریواحدی را برای توسعه و برنامه ریزی آنها را در مقیاس بزرگتر ملی منطقه ای ارایه می دهد. بر اساس این دیدگاه تقسیم نقاط به شهریو روستایی در دنیای ارتباطات و مرگ فاصله ها، معن ی روشن یندارد.[1 .[با وجود تفرق دستگاههای مدیریت فضایی منطقهای، برایداشتن کارایی، اتکا به رویکرد حکمروایی ، مورد نیاز است؛ مقصود از حکمروایی، تصمیمگیریهای هماهنگ و توافق ی در حوزه عموم یمورد نظر است. اگر مدیریتهای مستقل5 مستقر در مناطق به سمت یکپارچگی مدیریتی سوق نیابند؛ برنامههای کالبد ی فضا یی نی زتوانایی لازم برای هدایت و کنترل تحولات کالبدی فضا یی مناطق را نخواهند داشت. آمایشسرزمین با هدف کمک به ایجا د همکار ی،هماهنگی، یکپارچگ ی و تقس یم کار فضا یی مشخص در پ یگی ریاهداف توسعه پایدار و ایجاد تعادل در سطوح مختلف ملی، منطقه ایو محلی (شهر و روستا) میتواند تاثیرگذار باشد [2 .[پژوهش حاضر از نظر هدف توسعه ای و از نظر روش توصیفی تحلیلی است. شیوه گردآوری داده ها نیز اسنادی و بهره گیری از منابع کتابخانه ای است. در واقع هدف این مقاله این است که لزوم رویکرد آمایش سرزمین در مدیریت کشور و توسعه همبسته شهری روستایی مورد توجه روز افزون و بیش از پیش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

آمایش سرزمین ، مدیریت یکپارچه ، شهر و روستا ، توسعه متعادل منطقهای