مقایسه ی رشد حرکتی و اجتماعی در کودکان مبتلا به هماهنگی رشدی با توجه به تمرینات منتخب

از آنجا که فعالیت بدنی بخش مهمی از سلامت افراد است، وجود برنامه حرکتی ای که به خوبی طراحی شده باشد می تواند به رشد مهارت های مربوط به زندگی روزمره، بهبود وضعیت روانی و افزایش اعتماد به نفس کودکان مبتلا به هماهنگی رشدی کمک کند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تاثیر تمرینات منتخب بر رشد حرکتی و اجتماعی کودکان مبتلا به هماهنگی رشدی بود. تحقیق از نوع نیمه تجربی بود که به صورت میدانی و با استفاده از گروه تجربی و کنترل انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق کلیه ی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بودند که از این میان تعداد 93 نفر به صورت تصادفی (خوشه ای مرحله ای) انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8هفته و هر هفته 3 جلسه تمرینات منتخب را انجام دادند. از آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ برای اندازه گیری رشد حرکتی و هم چنین از مقیاس رشد اجتماعی واینلند برای اندازه گیری رشد اجتماعی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از t مستقل و وابسته در سطح معنی داری p<0/05 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه کنترل و آزمایش در رشد مهارت های جابجایی (p<0/007) و مهارت های دستکاری (p<0/001) و به طور کلی در رشد حرکتی (p<0/006) تفاوت معنادار وجود دارد. هم چنین یافته ها نشان دادند که بین دو گروه کنترل و آزمایش در رشد اجتماعی نیز (p<0/031) تفاوت معنادار وجود دارد. از تمرینات منتخب می توان به عنوان برنامه ای مناسب برای بهبود رشد حرکتی و رشد اجتماعی کودکان مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی استفاده نمود. همچنین چنانچه کودکان از مراحل کودکستان و دبستان تحت تعلیمات اصولی و علمی فعالیت های حرکتی در قالب های مختلف انفرادی، دو نفره، سه نفره و گروه های بیشتر قرار گیرند، به منظور انطباق با شرایط و افراد مختلف در گروه، سعی در هماهنگ شدن با گروه خواهند داشت که این امر پایه های رشد حرکتی و اجتماعی را از کودکی و به ویژه دبستان پایه ریزی خواهد کرد. بنابراین، شایسته است برنامه مداخله ای به گونه ای طراحی گردد که ضمن درگیر کردن کودک به انجام فعالیت، مهارت های حرکتی و اجتماعی وی را نیز تقویت کند.

کلیدواژه ها:

تمرینات منتخب ، رشد حرکتی ، رشد اجتماعی ، اختلال هماهنگی رشدی ، کودکان