اثر بخشی مدل پرمای سلیگمن در افزایش سخت رویی پرسنل شاغل بانکی بافشارهای روحی روانی ملهم از تضادهای محیط شغلی و خانوادگی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی مدل پرمای سلیگمن در افزایش سخت رویی پرسنل شاغل در بانکهای تجارت و مرکزی شهر تهران با فشارهای روحی- روانی ملهم از تضادهای محیط شغلی و خانوادگی است.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی بر اساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل پرسنل شاغل بانکهای تجارت و مرکزی شهر تهران و مراجعه کننده به دفتر روانشناسی بالینی محمد غفاری خان به شماره 230 که طرف قرارداد طرح خود بیمه ای پرسنل بانکی میباشد بوده اند که پس از ارزیابی 30 نفر که در ازمون سخت رویی نمره کمتری دریافت کرده بودند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایشی و گواه قرار داده شدند. گروه آزمایشی طی 10 جلسه با برنامهآموزشی مدل پرمای سلیگمن تحت آموزش قرار گرفتند. آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در 2 مرحله، پیش آزمون و پس آزمون ازطریق پرسشنامه سخت رویی مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که روان درمانی گروهی با رویکرد مثبت نگر مدل پرمای سلیگمن بر افزایش سخت رویی پرسنل بانکها تاثیر داشته است.

کلیدواژه ها:

سخت رویی ، مدل پرمای سلیگمن ، پرسنل شاغل بانکی