بررسی دوام سنگهای آهکی طاقبستان (شمال کرمانشاه) با تاکید بر افزایش تعداد چرخه تر و خشک شدن، افزایش زمان هرچرخه و مقایسه داده ها با دستگاه دوام

وارفتگی سنگها یک شاخص مهم در ارزیابی رفتار مهندسی توده سنگ و به کارگیری مصالح سنگ ژیوتنکیکی و همچنین حفظ و نگهداری آثار تاریخی است دوام وارفتگی به طور ویژه برای گروه های ضعیف سنگی، یک پارامتر مهم مهندسی می باشد. از طرفی دیگر، برخی محققین بر روی دوام سنگهای سخت مطالعه کرده و به ارزیابی کارایی دستگاه دوام استاندارد برای این سنگها پرداخته، و دستگاه دوام بزرگ مقیاس را مناسب دانسته اند. از این رو در این پژوهش آزمایش دوام بر روی سه تیپ از سنگهای آهکی محدوده طاقبستان انجام شد. با افزایش تعداد چرخه های تر و خشک شدن تا 15 چرخه و طراحی چرخه ها با زمانهای بیشتر از 10 دقیقه نتایج بدست آمده میان دو دستگاه دوام استاندارد و دوام بزرگ مقیاس با هم بررسی شد. شاخص دوام بدست آمده از دستگاه دوام بزرگ مقیاس کمتر از دستگاه دوما استاندارد است که میتواند به دلیل افزاشی اندازه نمونه ها دخالت داده شدن درز و ترکهای بیشتر در نمونه ها و افزایش قطر منافذ دستگاه باشد. همچنین همبستگی ایجاد شده بین شاخص دوام چرخه های زمانی طراحی شده چرخه ها با زمان بیشتر از 10 دقیق با شاخص دوام چرخه n ام با زمان مشابه، حاکی از آن است که افت وزنی حاصل از آزمایش دوام در نمونه ها، بیشتر به دلیل برخورد نمونه ها با توری دستگاه و نمونه های دیگر است، به طوریکه شاخص دوام بدست آمده با چرخه 150 دقیقه ای تقریبا مشابه شاخص دوام چرخه 15 است.

کلیدواژه ها:

دوام استاندارد ، دوام بزرگ مقیاس ، تاثیر زمان ، سنگ آهک ، طاقبستان