واکاوی معماری پایدار در معماری بومی بوشهر

نگاهی گذرا به معماری بومی مناطق مختلف ایران زمین، نشان از شناخت دقیق خصوصیات محیطی و اقلیمی بستر معماری و چاره اندیشی صحیح نیاکان ما برای استفاده از مواهب طبیعی دارد. معماری پایدار اخیرا در ایران مطرح شده و مورد توجه قرار گرفته است. اصول معماری پایدار در بناهای بومی ایران رعایت می شده، از این میان بافت قدیم بوشهر نیز به عنوان نمونه ای مناسب از هماهنگی و تلفیق بنا با طبیعت است که بیشترین تاثیر را از اقلیم و طبیعت پیرامون خود گرفته است. از آنجا که الگوهای مناسب در طراحی معماری برای هر منطقه ای متناسب با اقلیم آن متفاوت است. پژوهش حاضر با این فرض بنیان نهاده شده که استفاده از الگوهای معماری بوشهر می تواند در ایجاد معماری پایدار زیست محیطی تاثیر داشته باشد. این مقاله با رویکرد توصیفی تحلیلی و به روش کیفی با استفاده از ابزار تحلیل محتوا اصول معماری پایدار در معماری بومی بوشهر را واکاوی می نماید و با تکیهبرگردآوری اطلاعات به روش میدانی و کتابخانه ای سعی درشناسایی و معرفی الگوهای معماری پایدار دراین مجموعه ارزشمند دارد تا با استفاده ازاین عناصر در ساخت و سازهای امروزی درجهت نیل به اهداف توسعه پایدار دراین خطه از کشور منجر شود. نتایج تحقیق نشان می دهد که در راستای دستیابی به پایداری در حوزه ساخت و ساز، معماری بومی بهترین الگو است که می تواند پاسخگوی نیاز ما در رسیدن به معماری پایدار باشد. بنابراین شناخت این معماری و راه کارهای بومی آن زمینه ارزشمندی برای استفاده از آنها در فضاهای جدید ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، بوم گرایی ، توسعه پایدار ، بافت قدیم بوشهر ، اقلیم گرم و مرطوب ، پایداری زیست محیطی