بررسی مضامین غنایی اشعار مظفر النواب

مظفرالنواب شاعر متعهد معاصر عراق در شعر خود، نمودار شکستها، ناکامیها و عشق و اشتیاق تمامی مخالفین دور از وطن، به میهنهایشان است ؛ کسانیکه حقوق آنها بهدست حاکمان این سرزمین ها، به یغما رفتهاست. مهمتریندرونمایه اشعار وی ، را مضامین سیاس ی و مسایل روز و مشکلات جوامع عربی و به شکل خاص، هجو حاکمان مستبد و بیلیاقت عرب و دفاع از مبارزان ملی و بیان امیدها و دغدغههای ملتهای عرب به خود اختصاص میدهد؛ اما با وجود بسامد بالای درون مایههای سیاسی اجتماعی اشعار نواب، دیوان شعری وی از مضامین غنایی تهی نیست. این پژوهش با تکیه بر شیو ه وصفی تحلیلی بر آن است به بررسی مضامین غنایی در اشعار نواب بپردازد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که مهمترین مضامین غنایی اشعار او، قصاید ذاتی و بازتابدهنده زندگی شاعر، وصف شراب، غزل و دلدادگی و اشتیاق به میهن است. نواب در لابهلای شعر سیاسی خود، گاهی هم از خود و سختیهایش گفته و به برخی از حوادث زندگیش مانند فرار به خوزستان و دستگیری و شکنجه بهدست نیروهای ساواک شاهنشاهی در زندان و یا به وصف شراب،بادهنوشی و ذکر می و میکده وهمنشینان اشاره میکند. نواب که بهخاطر نوع زندگی آوارهاش در غربت، عشق پایداری را در زندگی تجربه نکرده، غزلهایش را با توصیف زیباییهای جسمی زنان در هم میآمیزد گویی عاشق همه زنان است. او که برای رهایی وطن خود، سال ها تبعید و غربت، شکنجه و زندانهای طولانی را تحمل کرد، هرچند با توجه به روحیه قومگرایش، وطن عربی را تمام جهان عرب، از اقیانوس اطلس تا خلیجفارس میداند، اما عشق و اشتیاق فراوانی به میهن خود عراق دارد و اشعاری نغز را در اشتیاق به میهنش عراق و زادگاهش بغداد سروده است.

کلیدواژه ها:

مضامین غنایی ، مظفر النواب ، شعر معاصر عربی