تحلیل ساختار دماوندیهی ملکالشعرای بهار با تکیه بر کارکرد نمادین زبان

محمدتقی ملکالشعرای بهار 1330-1265 شاعر، پژوهشگر، مدرس دانشگاه، روزنامهنگار و مرد سیاست بود. در حوزهی ادبی علاوه بر آثار تحقیقی ارزشمندی که از او به یادگار مانده است، صاحب اشعاری است که به جز تعدادی اندک، همگیرا به سبک خراسانی سرودهاست. یکی از این اشعار، قصیدهی دوم دماوندیهی اوست. این شعر با وجود داشتن پارهای لغات واصطلاحات کهن، زبان و بیانی ساده و روان دارد روساخت معنایی اش کاملا روشن است درحالیکه درژرف ساخت اثرمعنایی نهفته است که با تحلیل قابل دریافت است. در این مقاله سعی ما بر این بوده است تا با بررسی دقیق روساخت شعر دماوندیه و رسیدن به ژرف ساخت آن، به معنای باطنی و پنهان این شعر دسترسی پیدا کنیم. روش ما در این مقاله بر این مبناست که مستقیم به متن میپردازیم و سعی میکنیم بر اساس آن چه در خود متن یافت میشود به تحلیل ساختار شعر بپردازیم. تحلیل ساختار یک اثر هنری؛ یعنی نفوذ در لایههای پنهان اثر و دریافت آن چه در روساخت آن چندان آشکار نیست و در نهایت یافتن ارتباط بین اجزای درون اثر و کشف و استنباط پیامی که هنرمند قصد ارایهی آن را دارد

کلیدواژه ها:

ملک الشعرای بهار ، دماوندیه ، روساخت و ژرف ساخت شعر ، کارکرد نمادین زبان