بررسی برخی کهنالگوها در اشعار ملک الشعرای بهار

کهنالگوها نمونههای ازلی در ذهن ما هستند، و از قرن نوزدهم به بعد مورد توجه روانشناسان بودهاند. در ابتدا افرادی چون فریزر، فروید و ماد بودکین به بررسی آنها پرداختند، و در نهایت کارل گوستاو یونگ، روانکاو برجسته سوییسی، ایناصطلاح را وارد روانکاوی خود کرد و کاملا رواج داد. این تصاویر برگرفته از تجربیات اجداد و پیشینیان ما هستند، و در ناخودآگاهی جمعی ما موجودند. شخص به کمک حوادث و مسایل گوناگونی که در زندگیاش پیش میآید، از وجوداین تصاویر بسیار کهن آگاه میگردد و به یاری آنها میتواند بر معضلات پیچیده شخصیتیاش غلبه کند. استفاده از کهن-الگوها در آثار ادبی بسیار رایج است و به ویژه نویسندگان چیره دست ما، مانند ملک الشعرای بهار، از انواع گوناگون آن بسیار بهره بردهاند. این کار به غنا و عمق مطالب میافزاید و متن را برجسته میسازد. روش انجام پژوهش کتابخانه ای – اسنادی بوده و در آن برخی از کهنالگوهای مهم در دیوان بهار، با ذکر نمونه بررسی شده است. این تصاویر شامل سایه، آنیما، مادر، آرمانشهر، و ... هستند

کلیدواژه ها:

ملک الشعرای بهار ، یونگ ، کهنالگو ، آنیما ، مادر