مدح پیامبر(ص) واهلبیت(ع) در اشعار معروف عبدالمجید

یکی از شاخههای بارز شعری، شعر شیعیاستکه از صدر اسلام تاکنون، نقش مهمی در بیان احساسات شاعران نسبت به باورهای دینی وعقاید مرتبط به شیعه، ایفانمودهاست. در عصر کنونی با توجه به مسایلی از قبیل؛ تبلیغات وسیع علیه مکتب تشیعوهمچنین بیداری اسلامی، انتشار وافزایش ایننوع شعر، شتابگرفتهاست. معروف عبدالمجید، شاعر معاصر مصری، ازجمله شاعرانیاستکه پس از پذیرش مکتب تشیع، بهسرودن اشعار وقصاید شیعی زیبا وسرشار از عاطفه صادق وپویا، همتگمارده،اما اشعارش، با وجود داشتن معانی متین وتاثیرگذار، از نگاه پژوهشگران عرصه شعر شیعی، پنهانمانده است وهمین امر ما رابرآن داشت تا ضمن مراجعه به اشعار گرانسنگ او، درونمایههای شعر شیعی آنرا استخراج وتحلیل نماییم تا زمینه معرفی بیشاز پیش اینشاعر به جامعه علمی تشیع وخوانندگان آثارش فراهم گرددنتایج بهدستآمده از مطالعه اشعار وی حاکی از آن استکه در میان مضامین شیعی موجود در دیوان او، ارادت به ایمه علیهم السلام ؛ امام علی(ع)، امام حسین(ع)، امام رضا(ع) وامامزمان(عج) وولایتمداری واظهار تشیع، همچون نگینی بر تارک اشعارش میدرخشد. وی با زبانی صریح وبدور از پیچیدگی، عشق وارادت خود را نسبت به اهلبیت(ع) با شیوهای محکم واستوار بهتصویرکشیدهاست

کلیدواژه ها:

معروف عبدالمجید ، شعر متعهد ، دیوان بلون الغار بلون الغدیر