دستگیری از درماندگان در حکایتهای تمثیلی احمد شوقی و پروین اعتصامی

احمد شوقی و پروین اعتصامی دو چهره نامآشنا در ادبیات معاصر عربی و فارسی هستند که در اشعار خود به مضامین اخلاقی و اجتماعی اهتمام ورزیدهاند. یکی از این مضامین، دستگیری از درماندگان و بینوایان است. هر دو شاعر به مساعدت ودستگیری از اقشار ضعیف جامعه توجهکردهاند و در این زمینه اشعاری درخور از خود به یادگار گذاشتهاند. هدف از این مقاله که با روش توصیفی – تحلیلی نگارشیافتهاست، بررسی و تحلیل مضمون دستگیری از درماندگان در شعر احمد شوقی و پرویناعتصامی است. مهمترین یافتههای این پژوهش نشانمیدهد که کمک به همنوع و مساعدت نیازمندان و درماندگان بهعنوانیک اصل اخلاقی و اجتماعی مورد توجه دو شاعر است. احمدشوقی از افراد میخواهد که فضیلتهایی چون تعاون و دستگیری از مستمندان را هدف خود قراردهند و از استعداد و تواناییهایی که خداوند در اختیار آنان قراردادهاست، در جهت کارهاینیک به ویژه کمک به فقیران استفادهکنند. پروین اعتصامی مساعدت و کمک به نیازمندان را موجب رویآوری بخت و اقبالبه افراد میداند. وی بر ثروتمندانی میتازد که توانایی کمک به نیازمندان را دارند؛ ولی از این کار سربازمیزنند.

کلیدواژه ها:

احمد شوقی ، پروین اعتصامی ، دستگیری از درماندگان ، حکایت تمثیلی ، ادبیات تطبیقی