مرگ اندیشی در شعر فریدون مشیری

مرگ همان طور که می دانیم سرنوشت محتوم هر پدیده ایست ،انسان نیز از این قایده مستثنی نمی باشد.دیر یا زود در آغوش مرگ جای خواهد گرفت. اما چرا اکثر ما از هم آغوشی با مرگ در هراسیم ترس از مرگ را می توان به دوبخش تقسیم کرد: یکی ترس از معدوم شدن یعنی انسان مرگ را نیستی می انگارد و اصولا اعتقادی به معاد و جهان آخرت ندارد،بدین جهت دوست دارد که همیشه در این دنیا باشد.ترس از پرونده سیاه اعمال بعضی انسانها به مرگ اعتقاد دارند ولی به سبب اعمال ناشایست از مرگ وحشت دارند. در دسته اول به خاطر این است که مرگ از نظر او فنای مطلق و نیستی همه چیز است، اما اگر مرگ را همچون تولدجنین از مادر.یک تولد ثانوی بدانیم و معتقد باشیم با عبوراز این گذرگاه سخت به جهانی بسیار وسیع تر،آرامش بخش تر و مملو ازانواع نعمتهایی است که درزندگی فعلی برای ما قابل تصور نیست ،پس با چنین توصیفاتی ترس از مرگ را باید به سخره گرفت. و اما دسته دوم کسانی که کارهای ناپسند انجام داده اند باید بدانند خداوند بسیار آمرزنده است و در توبه و بازگشت را برای بندگان خطاکار باز گذاشته است. مرگ در نظر مشیری رهایی از مشکلات زندگی دنیوی و رسیدن به آرامش ابدی است.او مرگ را نه تنها نفرت انگیز نمی داند ، بلکه آرامش بخش و دلنشین می بیند.مرگ از نظر مشیری یعنی ،رهایی از سختی های دنیا،یعنی آرامش ابدی .

کلیدواژه ها:

فریدون مشیری ، دیوان اشعار ، مرگ اندیشی ، ترس ، زندگی ، دنیا ، آخرت