هیچ کس بن هیچ کس(جایگاه خاص بوسعید مهنه در عرفان)

مقام عالی عرفانی و اهمیت شیخ ابوسعید ابوالخیر357-440 هجری در عرفان و تصوف ایران بر کمتر کسی پوشیده است ابوسعید جایگاه ویژه ای در عرفان و تصوف ایران و ادبیات عارفانه فارسی دارد. وی نخستین کسی است که اصطلاحاتی نظیروجد و حال و شوق و سماع و... را وارد ادبیات عرفانی فارسی کرده است بر همین اساس برخی بر این اعتقادندکه ابوسعید شاعر است و اولین اشعارش را در قالب رباعی سروده است در صورتی که، شیخ ابوسعید به جز یک رباعی و نصف شعر نگفتهاست و اشعاری را که در مجالس خوانده، از پیران خود به یاد داشته است. هم چنین براساس نوشته های نویسندگان نزدیک بهابوسعید او بنیان گذار خانقاه و واضع قوانین و اداره آن بوده است. ابوسعید بر خلاف صوفیان هم عصر خودش زاهدی گوشه نشین و تارک لذات دنیوی و دچار قبض نیست و از سرخوشی های زندگی مادی بهره می برد. تصوف ابوسعید بر اساس تمتع انسان استوار است نه تحقیر زندگی . او عارفی است در میان مردم.مقاله حاضر سعی دارد ابتدا به جایگاه خاص ابوسعیدابوالخیر در عرفان و سپس به مبانی تعلیمات وی و در ادامه به نو آوری هایی و ابداعاتی که وی در حوزه عرفان نظری داشته ، نظیر اصطلاحات سماع و خانقاه بپردازد.

کلیدواژه ها:

ابوسعید ابوالخیر ، عرفان ، تصوف ، سماع ، خانقاه