فنای افعال در مثنوی معنوی
محل انتشار: کنگره بین المللی زبان و ادبیات
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,359
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LPMCONF01_0471
تاریخ نمایه سازی: 7 اردیبهشت 1396
چکیده مقاله:
فنای افعالی آن است که سالک به مرتبه ای از کشف برسد که هیچ فعلی را به خود نسبت ندهد و همه ی احوال و افعال را از حق تعالی بداند.بنابر آیات قرآن در عالم هستی موثری جز االله نیست و تنها موثر و فاعلی حقیقی در عالم خداوند است لا موثر فی الوجود الا االله پس سالکی که به مقام فنای افعال رسیده است، چیزی جز فعل حق مشاهده نمی کند. هستی خود را در برابر مشیت و قدرت حق هیچ می انگارد و خود را در دست تصرف حق تعالی می داند. تنها فاعل در عالم خداست. مولانا که در هستی جز وحدت و عشق نمی بیند فعل و ذات عاشق را فانی در معشوق می داند. صدور و همه افعال را از جانب خداوند می داند همچنانکه در قرآن کریم سوره ی انفال آیه ی 7 آمده است: وما رمیت اذا رمیت ولکن االله رمی یعنی : و توی تیر نیفکندی آنگاه که تیر افکندی، بلکه خدا تیر افکند.در این مقاله کوشیده شده است تا با روش کتابخانه ای به بررسی فنای افعالی در مثنوی معنوی و ذکر بعضی از ابیات به عنوان شاهد مثال و توضیح آنها پرداخته و در مواردی با تکیه بر آیاتی از قرآن فاعلیت حق و اینکه فاعل حقیقی و تنها موثر در عالم فقط خداوند است بیان شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :