بررسی آزمایشگاهی اثر رفلاکس کندانسور بر وزن مولکولی و مورفولوژی ذرات پلی (وینیل) کلراید سوسپانسیونی

تغییرات وزن مولکولی و خواص مورفولوژیکی ذرات پلی (وینیل کلراید) تهیه شده توسط فرآیند پلیمریزاسیون سوسپانسیونی (S-PVC) در یک راکتور پیشتاز با اعمال شرایط مختلف رفلاکس مورد آزمایش و مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد با افزایش نرخ رفلاکس منومر و نیز با به تاخیر انداختن شروع رفلاکس K-value به عنوان شاخصی از وزن مولکولی رزین پلی (وینیل کلرای د)، کاهش می یابد. همچنین تصاویر تهیه شده از ذرات، توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) ، نشان می دهد، چنانچه زمان شروع رفلاکس با تاخیر کمتری نسبت به شروع پلیمریزاسیون همراه باشد و نیز هرچه نرخ رفلاکس بیشتر باشد، سطح ذرات پلیمر ناهموار تر شده و شکل آنها نا منظم تر می شود. میکروگرافهای تهیه شده از مقطع شکسته شده ذرات PVC مبین آن است که شرایط اعمال رفلاکس بر ساختمان داخلی ذرات نیز اثر می گذارد. هر چه زمان شروع رفلاکس با تاخیر بیشتری همراه باشد، ذرات اولیه (Primary particles) تشکیل دهنده دانه های PVC به هم فشرده تر شده و فضای خالی بین آنها افزایش می یابد. با افزایش نرخ رفلاکس نیز ذرات اولیه ریز تر شده و فضای آزاد بین آنها بیشتر می شود. در حالیکه در نرخ های کم رفلاکس ذرات اولیه درشت تر وتخلخل ما بین آنها کمتر می شود. این نتایج خواصی مانند تخلخل کلی ذرات و یا درصد جذب پلاستی سایزر ها توسط رزین و نیز دانسیته ظاهری پودر PVC را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

پلی(وینیل کلراید) سوسپانسیونی ، رفلاکس منومر ، مورفولوژی ذرات ، وزن مولکولی