بررسی نقش وجایگاه تمثیل دربلاغت ادبی

اساس سخن بلیغ بر رسایی وشیرینی الفاظی استوار است که برای ادای مقصود انتخاب می شود. آگاهی ازدایره ی خیال ورزی ها، اصطلاحات، ضرب المثل ها وامثال سایر و متداول زبان؛ علاوه بر افزودن ویژگی بلاغت درکلام، موجب آن می گردد که اثر ادبی، منبع عظیمی از مضامین عالی وافکار بدیع باشد. تمثیل به عنوان بخشی ا ز ارتباط کلامی، از دیرباز قسمت عمده ای از مباحث علوم بلاغی را به خود اختصاص داده است. مقاله ی حاضر بارویکرد توصیفی سعی دارد، نقش وجایگاه تمثیل وانواع آن را دربلاغت و ادای مطلوب سخن تحلیل کند. ازاین رو، ضمن تعریف تمثیل و ذکرمهمترین انواع آن، شواهدی از چگون گی کاربرد این صنعت -که گاهی تاحد یک نوع ادبی دیده می شود -را نشان می دهد. نتایج بررسی نشان می دهد، تمثیل علیرغم داشتن گونه های مختلف، به عنوان یک فن بلاغی درکلام ادبی حضور داشته و یکی از راه های ایجاز سخن، تقریر وتوضیح مطلب، ایجادتنوع در کلام، برانگیختن فکر واندیشه ی بشر ومحسوس کردن مفاهیم انتزاعی ومجرد بوده است.

کلیدواژه ها:

بلاغت ادبی ، تمثیل ، کلام