ارزیابی پیرنگ ، شخصیت پردازی ، زاویه دید ، توصیف ، تصویرپردازی و گفت و گو در داستان فریفتن روستایی شهری را از جلد سوم مثنوی معنوی

در این مقاله عناصر داستانی در داستانی از جلد سوم مثنوی معنوی با عنوان فریفتن روستایی شهری را بررسی می شود . هدف این مقاله ، ارزیابی و تحلیل کاربرد های عناصر داستانی و روش شکل دهی آن ها به فضا ها و صحنه ها است . در بعضی از داستان -های کهن ، داستان در بنیاد اساسی و زیر مجموعه ی کلی خود ، پیرنگی استوار و قوی دارد و روابط شخصیت های داستانی نیز حقیقت مانندی داستان (Verisimilitude (را افزون می کند . گستره ی حکایت ها و داستان های کهن زبان فارسی که از جهت درون مایه -ها و اندیشه ها شاهکارهایی بسیار قابل تحسین است و آثار آموزشی و تربیتی فراوان و بی نظیری بر مخاطبان خود دارد می تواند پهنه -ی وسیعی برای انجام پژوهش ها در زمینه ی ارزیابی کارکردهای عناصر داستانی نیز باشد . در این داستان بعضی از شخصیت ها مانند خواجه شهری شخصیتی متغیر به سوی کنش منفی دارد و بعضی از شخصیت ها چون مرد روستایی هویتی پوشیده در نقاب تعارف ها در آغاز داستان و ماهیتی از پرده برون آمده در پایان داستان دارد . شخصیت او به طور کلی می تواند ایستا پنداشته شود . فرزندان خواجه نیز که شخصیت های فرعی داستان هستند ، سمبل انگیزه ها و اغراض درونی او است که او را نسبت به سفر متمایل می کند .

کلیدواژه ها:

مثنوی مولوی ، پیرنگ ، شخصیت پردازی ، زاویه دید ، توصیف و تصویر پردازی ، گفت و گو