ردپای عشق در اشعار عبدالوهاب البیاتی و صلاح عبدالصبور

رمانتیسم واکنش احساسی در برابر خردمحوری و گرایشی به برجسته کردن خویشتن انسانی، به سوی خیال و رویا، گذشته تاریخی و همچنین سرزمینهای ناشناخته است. از مهمترین اصول این مکتب، آزادی، طبیعتگرایی، احساس و هیجان، سفر تاریخی، جغرافیایی و ... را میتوان نام برد. عبدالوهاب البیاتی 1926-1999 و صلاح عبدالصبور 1981-1931 از شاعران مشهور و توانمند عراقی و در زمره شاعران خوش قریحه رمانتیسم هستند که مولفههایی مانند وطن, عشق, نوستالژی )دوری از وطن و عشق و خاطرات کودکی( و .... در آثار هر دو شاعر به وضوح دیده میشود. این مولفهها دراشعار صلاح عبدالصبور بیانی غمانگیز و حزن آلود دارند. این پژوهش بر چند فرضیه استوار است 1- عبدالوهاب البیاتی و صلاح عبدالصبور هر دو از میان گونههای مختلف رمانتیسم به رمانتیسم آرمان شهری پای بند هستند 2- سفر جغرافیایی و گریزاز محیطی که در آن هستند و اشتیاق برای رسیدن به وطنشان در آثار آنها مشهود است. هدف این پژوهش بازیابی نحوهی به کارگیری اصول و مبانی مکتب رمانتیسم و بیان وجوه تفاوت و تشابه آن در آثار عبدالوهاب البیاتی و صلاح عبدالصبور که با بکارگیری روش تحلیلی - توصیفی به اثبات این فرضیهها دست خواهیم یافت

کلیدواژه ها:

شعر عربی ، رمانتیسم ، بیاتی و صلاح عبدالصبور