تروریسم در عراق و استراتژی واقعگرایانه بازدارندگی ج.ا.ایران در تحکیم امنیت پایدار

هیچ نظام سیاسی و جامعه ای نمی تواند مصون از بحران ها و پیامدهای کوتاه و بلندمدت آن باشد. بحران ها در ذات خود بستر شکل گیری تهدیدها و فرصتهایی هستند که برحسب نوع، شدت و گستره محیطی بحران، می تواند نظام سیاسی و نخبگان حاکم را در شرایط دشوار و پرمخاطره ای قرار دهند. بنابراین کنترل و مهار بحران بر اساس یک تفکر نظام گرا، سیستمی و در قالب مدیریت بحران، ضرورتی راهبردی است. در این راستا امروزه یکی از عمده ترین مسایلی که صلح و امنیت بین المللی را تهدید می کند، مسیله تروریسم است. تروریسم پدیده ای است که تفاوتی بین افراد نظامی و غیرنظامی قایل نمی شود بلکه اکثر اوقات با استفاده از کشتار غیرنظامیان می خواهد به اهداف سیاسی و ناعادلانه خود دست یابد. در این میان کشور عراق با موقعیت حساس و وابستگی های عمیق ژیوپولتیکی متقابل با ج.ا.ایران یکی از کشورهای درگیر پدیده تروریسم می باشد. به این جهت مقاله حاضر مدل مدیریت بحران عراق و استراتژی های امنیتی ج.ا.ایران در ارتباط با این بحران را به عنوان سوال اصلی مطرح می کند. بر این اساس این فرض را مطرح می کند که برای مدیریت بحران عراق باید از مدل مدیریت بحران چند سطحی بهره گرفت و ج.ا.ایران نیز باید استراتژی بازدارندگی را در اولویت سیاست های امنیتی خود قرار دهد. لذا مقاله حاضر ضمن تبیین مدیریت بحران و پدیده تروریسم، تروریسم در عراق و مدل مدیریت بحران در عراق و امنیت ملی ج.ا.ایران را طراحی نموده است.

کلیدواژه ها:

امنیت ، استراتژی بازدارندگی ، تروریسم ، عراق ، ج.ا.ایران