تاملی بر بازشناسی شناسه های زندگی معنوی در نظام فکری فرانکل

مفهوم زندگی بیانگرگونهای از بودن است؛ بودنی که بودن صرف نیست، بلکه هدفی دارد و پیامی خاص را دنبال می کند. بودنی که نمود آن تفکر و تعالی است و آدمی در آن، به دنبال خلق هستی و خویشتن خویش است. ازاین رو، چنین بودنی و چنان نمودنی جز از انسانی وارسته و آراسته به ویژگیهای یک انسان سالم، ساخته نیست. به دیگرسخن، گویی دربطن مفهوم زندگی، متنی ازمعنا انگاشته شده است که جزگونههای بشری، سایرگونههای زیستی قادربه فهم آن نیستند. در مقابل، مفهوم زیست نیز قابل تامل است! غنای معنا در مفهوم مذکور در مقایسه با مفهوم زندگی بسیار ناچیزاست. بهطوری که ماهیت زندگی، تعالی و بالندگی و ماهیت زیستن، تنازع بقا و زندهمانی است. بیان تفاوتهای این دوشیوه از بودن بر صاحبان اندیشه پوشیده نیست و بینیاز از بیان است. بسیاری از فیلسوفان اگزیستانس و روانشناسان وجودگرا، درصدد روشنگری مفهوم معنی زندگی و مولفههای زندگی معنیدار ، برآمدهاند. با این وجود، صاحبنظر5 مسلم این عرصه، ویکتورامیل فرانکل (1997-1905 ،(عصبشناس، روان-شناس، روانپزشک و فیلسوف نامی است. وی درنگرشی انسانگرایانه در مکتب لوگوتراپی، داشتن معنایی برای زندگی را اصلیترین وجه شخصیت انسانسالم قلمداد میکند(فرانکل، 1371 .(افزون براین، آزادی و اختیار، خودآگاهی، مسولیت پذیری، ارزشمداری (خلاقیت، عشق، رنج) و یکتایی و بیهمتایی نیز سایر وجوه شخصیت انسان سالم از نگرگاه فرانکل است(بافرانی وآذر بایجانی، 1390.)