بررسی جامعهشناختی توسعه پایدار گردشگری؛ تاملی بر جایگاه مدیریت مشارکتی گردشگری در ایران

در سالهای اخیر مفهوم توسعهی پایدار مورد توجه صاحبنظران و مسیولین قرار گرفته است زیرا این مفهوم مبتنی بر حفظ منافع نسل آینده همراه با بهرهمندی نسل کنونی از ظرفیتهای موجود است. به این معنا که همهی منابع موجود متعل6ق به نسل حاضر نیست و نباید در بهرهبرداری از آن مانند گذشته رفتار کرد. توسعه ی پایدار گردشگری نوعی از گردشگری است که به مدیریت تمامی منابع منجر میگردد و نیاز گردشگران فعلی و جامعهی میزبان را بدون به خطر انداختن فرصتهای بالقوهی نسل آینده تامین میکند. گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار، امروزه فرصت بزرگ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای کلانشهرها و مادرشهرهای جهانی از جمله کلانشهرهای ایران به وجود میآورد. این صنعت در ساختارهای5 فضایی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی در جامعهی حال حاضر شهری ایران بسیار با اهمیت است. در این مقاله سعی می گردد با نگاهی جامعهشناختی نقش گردشگری در توسعه پایدار در ایران مطرح و به بررسی جایگاه مدیریت مشارکتی در این امر پرداخته و راهکارهایی برای بهبود گردشگری در شهرهای ایران با استفاده از مدل مهندسی فرهنگی ارایه گردد.

کلیدواژه ها:

مشارکت پایدار ، گردشگری پایدار ، توسعه پایدار ، ایران