تحولات آموزش عالی ایران در حوزه علوم انسانی

آموزش عالی به ویژه در زمینه علوم انسانی نقش مهمی در ساختار مدیریتی جامعه دارد. این مقاله به بررسی تحولات نظام آموزش عالی کشور در حوزه علوم انسانی پرداخته است. با توجه به ماهیت موضوع مطالعه، در این بررسی از روش اسنادی و کتابخانه ای استفاده شده است. بررسی منابع آمارهای موجود نشان می دهد که علوم انسانی در ایران در بعد کمی و کیفی جایگاه متفاوتی در زمینه های آموزشی در کشور دارد. در بعد کمی، افزایش رشته های تحصیلی، مقاطع تحصیلی، مراکز دانشگاهی و تعداد دانشجویان در مراکز دانشگاهی را تجربه نموده است درحالی که در بعد کیفی نه تنها به موازات این افزایش کمی، توسعه نیافته است بلکه به لحاظ نسبی از رکود علمی برخوردار بوده است. نتیجه اینکه رویکرد تخصص گرایید و آموزش عالی به تدریج جای خود را به مدرک گرایید داده است که تنها ناظر بر کسب مدارک علمی بدون دستیابی به دانش مورد نظر است. این وضعیت تنزل جایگاه آموزش عالی به ویژه رشته های علوم انسانی در جامعه منجر شده است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، آموزش عالی ، توسعه علوم انسانی ، ایران