بررسی سازه های فولادی طراحی شده با ویرایش 3 و 4 استاندارد 28000 و دستورالعمل بهسازی لرزه ای (نشریه 360) و بهسازی با سیستم جداسازی لرزه ای

در مبحث 10 ویرایش 1392، روش تنش مجاز حذف و روش LRFD جایگزین آن گردید. از طرفی ویرایش چهارم استاندارد 2800 با رویکردیجدید در بارگذاری درسال 1393 منتشر گردید. جهت بررسی تغییرات پدید آمده ، پنج سازه فولادی 3.5، 7.9 و 11 طبقه با مدلسازی سهبعدی، یکبار بر اساس ویرایش سوم و روش تنش مجاز و یک بار بر اساس ویرایش چهارم و روش (LRFD) مورد ارزیابی قرار گرفته اند.ساختمان ها در جهت عرضی قاب خمشی و در جهت طولی مهاربندی می باشند. نتایج تحلیل و طراحی به روش LRFD و بر مبنای ویرایش4 نشان می دهند که به طور میانگین حدود 15 % تیرها، 5% ستون ها و 35 % مهاربندها نسبت به روش تنش مجاز و بارگذاری ویرایش 3،پاسخگوی نیروهای طراحی نبوده اند.از طرفی، سازه های مذکور براساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای، تحت تحلیل استاتیکی غیرخطی قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند تحتزلزله سطح خطر 1 و هدف بهسازی مبنا، المان های باربر جانبی در جهت عرضی (قاب خمشی)، فاقد مشکل بوده، اما مهاربندهای فشاری جهتطولی در تمام سازه ها به جز ساختمان 3 طبقه، در طبقات پایین و میانی سطح عملکرد مورد نظر را ارضاء نکرده و نیاز به بهسازی دارند. درادامه جهت بررسی زاویه دریفت طبقات و بهسازی مهاربندهای فشاری، از جداساز استفاده شده است. نتایج نشان دهنده کاهش زاویه دریفتطبقات بالاتر از طبقه اول و کاهش نسبت تقاضا به ظرفیت اعضاء در حالت استفاده از این سیستم می باشد.

کلیدواژه ها:

استاندارد 2800 ، نشریه 360 ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، جداساز لرزه ای ، زاویه دریفت