مقاوم سازی و بهبود عملکرد لرزه ای سازه های بنایی به روشهای کلاسیک و روشهای پیشرفته بکارگیری میراگرهای غیرفعال

وقوع زلزله در مناطق روستایی، بدلیل عدم استحکام بناهای موجود که اکثراً فاقد سیستم سازهای مقاوم در برابر زلزله هستند، همواره با خسارتهای جبرانناپذیر جانی همراه بوده است. مقاومسازی خانههای روستایی بایستی از دو جنبه مد نظر قرار گیرد. اول اینکه این مقاومسازی دارای عملکردی در حد سطح عملکرد ایمنی جانی براساس دستورالعمل بهسازی لرزهای ایران باشد؛ و دوم اینکه هزینة آن متناسب با درآمد قشر آسیبپذیر روستایی باشد. این موضوع سبب استقبال از آن و حل عمده ترین آسیب حاصل از زلزله در این مناطق میگردد. کارایی یک ساختمان در مقابل حرکات زلزله، تابع نحوه اتصال اعضاء سازهای و نیز سختی و انعطافپذیری آنها می-باشد. بنابراین جزئیات تعمیر و تقویت در دو قسمت تقویت اعضاء سازهای ساختمانهای بنایی و بهبود یکپارچگی سازهای ساختمانهای بنایی جداگانه طبقهبندی میشود. در تقویت اعضاء سازهای، میتوان به مواردی از قبیل تقویت کلافه ای افقی و عمودی، یا افزایش مقاومت جانبی دیوارهای بنایی اشاره نمود. در صورت عدم امکان تقویت اعضاء، در سازههایی با اسکلت سازهای، میتوان با کاربرد یراگرهای انرژی، از استهلاک انرژی در خود اعضاء سازه و آسیب رسیدن به آنها جلوگیری کرد. در بحث بهبود یکپارچگی سازهای نیز میتوان با افزایش یکپارچگی، در حفظ کلیت سازهای و پایداری آن اقدام نمود. از جمله میتوان به بستن کفها و دیوارها به همدیگر توسط کلافهایی در نقاط مختلف سازه اشاره نمود. در این تحقیق با جمعآوری روشهای نوین و در عین حال کاربردی مورد استفاده در کشورهای پیشرفتة دنیا در مقاومسازی سازههای خشتی، سنگی و آجری، سعی شده است با ارائة راهکارهای پیشنهادی از جمله کاربرد میراگرهای غیرفعال XADAS در انواع سازههای بنایی به عنوان افزایندة میرایی و سختی؛ و مطالعه میزان تأثیر آن در کاهش شاخصهای کارایی سازهای از جمله تغییرمکانهای نسبی بین طبقات، زمینة کارهای علمی جهت تحقیقات و تدوین مبانی جامع جهت مقاوم سازی بناهای موجود در ایران در آینده فراهم آورده شود.