کاربرد نانولوله های کربنی چند دیواره در حذف آلاینده های دارویی از محلول های آبی: بررسی ایزوترم جذب

در سال های اخیر نگرانی های بسیاری در مورد وقوع و سرنوشت مواد اولیه ی فعال دارویی، حلال ها، مواد اولیه و واسطه که در حال حاضر در آب و فاضلاب از جمله فاضلاب صنعت داروسازی مورد توجه است، وجود دارد. حذف الاینده های دارویی از آب و فاضلاب یکی از مباحث مهم زیست محیطی است. در این تحقیق حذف بتا بلاکر آتنولول از محلول های آبی توسط نانولوله های کربنی چند دیواره با روش جذب مورد بررسی قرار گرفت. تغییرات pH، زمان تماس، مقدار دوز نانولوله کربنی چند دیویاره و غلظت اولیه آتنولول به عنوان عوامل تاثیرگذار در فرایند جذب آتنولول و همچنین اثرگذاری این عوامل بر راندمان حذف آتنولول مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از مطالعه نشان داد که راندمان حذف (94/8 درصد) آتنولول، تحت شرایط بهینه بدست آمد. pH بهینه بر جذب موثر آتنولول بر روی نانولوله های کربنی چند دیواره برابر 7 و زمان تماس بهینه برابر 20 دقیقه، میزان دوز جاذب بهینه برابر 0/5 گرم بر لیتر و میزان بهینه ی غلظت اولیه آتنولول 10 میلی گرم بر لیتر می باشد. ظرفیت جذب نیز در شرایط بهینه برابر 16/76 میلی گرم بر گرم بدست آمد. همچنین داده های بدست آمده با مدل های جذب مانند مدل های لانگمویر و فروندلیچ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده بیانگر آن بود که داده ها با مدل فروندلیچ برازش بهتری را نشان داد (R(2)=0/93). این مطالعه نشان داد که نانولوله های کربنی چند دیواره به عنوان یک جاذب موثر از پتانسیل بالایی برای حذف آتنولول از آب و فاضلاب برخوردار می باشد.

کلیدواژه ها:

محلول های آبی ، اتنولول ، نانولوله کربنی چند دیواره ، جذب