بررسی تاثیر فضاهای اجتماع پذیر در فضاهای آموزشی

فعالیت های انسان در محیط ، نظام پیچیده ای را تشکیل می دهد ومحیطی که درآن مردم برنامه ها و فعالیت های خود راانجام می دهند، برخوردار از روابطی دو سویه است .افراد محیط را متاثرمی نمایند و محیط افراد را تحت تاثیر قرار میدهد.از طرفی بهبود روابط اجتماعی در یک فضا ، سرزندگی آن فضا را در پیش دارد. به طوری که میزان موفقیت فضاها بامیزان استفاده از آن فضا و حضور افراد در آن متناسب است .همچنین اجتماع پذیری در فضا بر پایه نیاز افراد به حس تعلقاجتماعی و تعامل با یکدیگر قرار دارد و نیزرابطه متقابل اجتماعی برای پاسخ به نیازهای انسان به پیوند جویی و احساس تعلقبه مکان یک ضرورت است .بنابراین فضاهایی به لحاظ تعاملات اجتماعاتی موفق تر و اجتماع پذیرترند که از تعامل پویا،آموزش محیطی ،تبادل آزاد اطلاعات در قالب نمایش و آموزش مهارتها ،کسب تجارب محیطی، امکان بیان خلاق افراد وگروه ها حمایت نمایند که این امر خود منجر به افزایش حس همبستگی اجتماعی و در نتیجه رضایت مندی بیشتر می گردد .از طرفی مهمترین وظیفه آموزش ، قراردادن فرد در اجتماع از طریق رشد دادن حس مسیولیت شخصی است ، به چنان شیوهای که اجتماع نتایج آن را بیش از مجموعه افرادی که در بر دارد نشان دهد و نیز فضاهای آموزشی دوره زمانی طولانی را ازعمر انسان ها در خود جای می دهد . بنابراین آموزش و به تبع آن فضاهای آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمدنسازی جوامع به عهده دارد در این میان طراحی معماری فضاهای آموزشی به ویژه در زمان کنونی به دلیل اینکه محیطآموزشی پشتیبان امرآموزش است اهمیت زیادی پیدا می کند. لذا فرایند مورد بحث باید از ابعاد و زوایایی متفاوت نظیرتعامل محیط با رفتار، تعامل محیط با خلاقیت، تعامل محیط با فرایند یادگیری مورد بررسی قرار گیرد، تا ماحصل کار یعنیفضای فیزیکی محیط آموزشی نوعی هم دوستی میان تیوریهای آموزشی و یادگیری با فضای فیزیکی اجتماع پذیر باشد.بههمین جهت در پژوهش مورد نظر ، سعی شده است با روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از روش کتابخانه ای و اسناد و مدارک موجود بهبررسی تاثیر فضاهای اجتماعی در فضاهای آموزشی بپردازد . امید است، با استفاده از مطالب گفته شده به شناختی در باره یفضاهای اجتماع پذیردرجهت ارتقاع کیفیت فضاهای آموزشی برسد.