تحلیلی بر ماهیت زیبایی شناختی معماری اسلامی ایران از منظر معنا

درک زیبایی موهبتی است الهی و ذهنیی است که به عینیت می انجامد؛ و هنر بدون آن کالبدی است بی روح و خالی از جاذبه . اینزیبایی در تمام وجوهات و شاکله ی معماری اسلامی ایران نهفته است. مسجد، به عنوان نماینده ی بارز معماری ایرانی – اسلامی منبعی برایکشف و بررسی نمادها و نشانه ها بوده و به لحاظ تاثیری که بر مخاطبین خود با هر دین و آیینی دارد نقش مهمی در برقراری ارتباط ایفا می نماید.این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره وری از رویکرد نشانه- معنا شناسی اهتمام دارد تا درک درستی از زیبایی شناختی وکاربردمعانی نهفته در معماری اسلامی ایران را به عمل آورد و همچنین وجود یک ارتباط منطقی مابین معانی، نماد و نشانه های نهفته در معماریاسلامی با مخاطب خود را واکاوی نماید که بدین منظور چگونگی برقراری این ارتباط دیدگاه های مختلف در خصوص قابلیت های رسانهبودن معماری ایرانی- اسلامی شناسایی و دسته بندی شده اند. نتایج حاصله از این پژوهش حاکی از آن است که معماری اسلامی ایران یکهنر فرا زمانی و فرا مرزی و وجهی از هنر است که توانایی حضور در چهار بعد انسانی را داراست و کالبدی است برآمده از ذهن انسان برایایجاد بستری برای زندگی او که می تواند به واسطه ی بهره گیری از نمادها، نشانه ها و معانی ازلی، فطری و رمزگونه که در خود دارد وهمچنین به کارگرفتن حواس گوناگون میتواند با مخاطبینی که حتی هیچ گونه شناختی از دین اسلام و از آیین و اصول بنیادی آن ندارند،ارتباط برقرار کند.

کلیدواژه ها:

رسانه ، زیبایی ، مخاطب ، معماری اسلامی ، معنا و نشانه