بررسی مقایسه ای رتبه بندی شرکتهای بورسی بر اساس روش تحلیل پوششی دادهها DEA به منظور سنجش کارایی و سود آوری

انتخاب سهام مناسب جهت سرمایه گذاری سودآور یکی از مسایلی است که همواره در بازارهای مالی مورد توجه بوده است - . سرمایه گذاران نهادی طبق قانون بازار سرمایه عبارتند از شرکتهای سرمایه گذاری و صندوقهای مشترک. این دسته از سرمایه گذاران به نظر می رسداز جهت معیارهای انتخاب صنعت بطور کلی و معیارهای ریسک مدنظر ایشان با سرمایه گذاران خرد متفاوت باشند. هدف از پژوهش حاضر معرفیتکنیک پوششی داده ها (DEA) با ماهیت خروجی برای محاسبه امتیاز کارایی شرکت های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بر اساس شاخص های گزارشگری مالی و رتبه بندی آن ها با استفاده از مدل اندرسون پیترسون - (A&P) می باشد. در این راستا صورت های مالی 100 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس برای دوره زمانی 1394 - 1388 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. شاخص های کارایی که شامل 7ورودی و 1 خروجی می باشد، محور تکنیک مذکور را تشکیل داده اند. نتایج حاصل از اجرای مدل مبین آن است که امتیاز کارایی شرکت هایپذیرفته شده در بورس برای دوره مورد بررسی جداگانه محاسبه شده، بدین صورت شرکت هایی که در هر دوره مورد بررسی دارای امتیاز کارایی یک بوده به عنوان شرکت های کارا و مابقی شرکت های دارای امتیاز کمتراز یک، به عنوان شرکت های ناکارا می باشد. نتایج تحقیق حاکی از توانایی بالای مدل ریاضی DEA در تعیین شرکتهای کارا و رتبه بندی بر اساس اطلاعات گزارش شده صورت های مالی آن ها است. در میان صنایع بورس از منظر نهادیها و با توجه به معیارهای ریسک کاراترین و کم ریسکترین صنایع، صنعت زیر بنایی فلزات اساسی و فعالیتهای مالی و واسطه گری است.

کلیدواژه ها:

کارایی نسبی ، تحلیل پوششی داده ها ، واحدهای تصمیم گیری