واکاوی نقش دانش بومی در توسعه کشاورزی. مطالعه موردی: سیستان

دانش بومی به عنوان دانش محلی مشارکتی و برخاسته از محیط، توسعه درون زا را به همراه داشته و به دلیل سازگاری با شرایط محیطی اجتماعی و فرهنگی روستاهای ایران می تواند زمینه های توسعه کشاورزی را فراهم آورده و به گونه ای بادانش رسمی و فناوری های نوین تلفیق یابد؛ بنابراین هدف از انجام این تحقیق، بررسی نقش دانش بومی در توسعه کشاورزی بوده است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر ابزار پرسشنامه بوده است. نتایج بررسی تحقیق حاکی از آن است که ایجاد تفکر خودباوری در کشاورزان و ارزش گذاری به اطلاعات آنان می تواند علاوه بر ارتقای سطح کیفی دانش بومی، موجب پذیرش دانش کشاورزان از سوی کارشناسان شود و منجر به ترغیب محققان در زمینه کسب اطلاعات از کشاورزان به عنوان ذخایر ارزشمند اطلاعات بومی گردد.

کلیدواژه ها:

دانش بومی ، کشاورزی ، توسعه ، سیستان