بررسی اثر کاربرد برونزای هگزاکونازول بر صفات مورفولوژیکی گیاه رز در شرایط آبیاری محدود

آب به عنوان اصلی ترین مولفه رشد و ادامه حیات برای گیاهان محسوب می شود و تقریبا اصلی ترین عامل رشد برای این موجودات تلقی می شود. با توجه به مشکل کمبود آب و همچنین حیاتی بودن نباتات و به خصوص نباتات زینتی صرفه جویی در مصرف آب امری معقول و به جا می باشد. به این جهت آزمایشی بر روی گیاه رز در سه سطح آبیاری 8، 10 و 12 روز و چهار غلظت محلول هگزاکونازول صفر، 15، 25 و 35 میلی گرم در لیتر اجرا شد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام و قلمه های رز در گلدان کاشته شدند . صفات مورد بررسی در این آزمایش شامل تعداد برگ ، طول ساقه و طول ریشه ، وزن تر و خشک گیاه، سطح برگ می باشد. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها بود. سطوح تنش خشکی، تیمارهگزاکونازول و اثر متقابل خشکی و هگزاکونازول در صفات تعداد برگ، سطح برگ، طول ساقه، طول ریشه، وزن تر و خشک گیاه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بر اساس مقایسه میانگین ها، غلظت های 15 و 25 میلی گرم در لیتر هگزاکونازول در شرایط تنش بر طول ساقه، طول ریشه اثر مثبت داشت . همچنین غلظت های 15 ، 25 و 35 میلی گرم در لیتر هگزاکونازول در شرایط تنش باعث افزایش سطح برگ شد. تاثیر غلظت های 25 و 35 میلی گرم در لیتر هگزاکونازول در شرایط تنش بر وزن خشک مثبت بود.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، گل رز ، هگزاکونازول