بازشناسی فرهنگ و هنر بومی با رویکرد منطقه گرایی با نگاهی به تالار شهر و مرکز هنرهای نمایشی شهر کرمانشاه

یکی از مشکلات هنرهای هویت مدار کشور، گسست فرهنگی بین مردم و هنرهای بومی هر منطقه است که در جهت ارتقایاین مسیله، به هنر عام، بومی و فرهنگ زمینه گرا توجهی ویژه ای داشت. همچنین در این مجموعه سعی برآن بوده است کهارتباط بین هنرهای بومی و مردم را بیشتر کرد و مردم را بخشی از هنرهای بومی فرض کرد تا هرچه بیشتر با این هنر اختگردند که این خود می تواند ضامن بقای هنرهای نمایشی و ارتقای ویژگی های فرهنگی و هم ضامن بقای معماری شود.لذا نوشتار حاضر درپی تعریف قواعدی است که بتواند با ویژگی های معمارانه خود بستر مناسبی برای فعالیت هایاجتماع محور و نمایشی ایجادکندو جاذب مخاطبان عام باشد و یک فضای سرزنده شهری ایجاد کرده که رویکرد و محوریتآن بر اساس دانش منطقه گرایی باشد. طراحی تالارشهر و مرکز هنرهای نمایشی تاثیر مستقیمی بر مشارکت اجتماعیشهروندان دارد که این حمایت و مشارکت اجتماعی موجب احیاء و ارتقای کمی و کیفی هنرهای بومی می شود.

کلیدواژه ها:

معماری تالار شهر ، هنرهای نمایشی ، منطقه گرایی معماری ، فرهنگ و هنر بومی