گونه شناسی و تبیین مفهوم هویت در معماری با توجه به نشانه های شهری در راستای هویت بخشی به شهر

هویت به علایم، آثار مادی، زیستی، فرهنگی و روانی گویند که باعث ایجاد تمایز بین فرد با فرد دیگر، اجتماعی از اجتماع دیگر، اقلیتی از اقلیت دیگر و یافرهنگی از فرهنگ دیگر می شود. این هویت است که باعث ایجاد تعلق خاطر فرد به مکانی می شود که در آن به دنیا آمده و بزرگ شده و به جامعه و شهریکه در آن زندگی می کند احترام گذاشته و سعی در بهبود اوضاع آن می کند. هویت عامل بسیار مهمی در دست روانشناسان و جامعه شناسان است که درصورت ایجاد حلقه های هویتی در جامعه می توانند بسیاری از مشکلات اجتماعی، مدنی و روانی را حل نمایند. عدم هویت بخشی به شهر و جامعه مشکلاتروانی بسیاری را در شهر به همراه خواهد داشت که هم اکنون در بسیاری از شهرهای ایران به آن دچار هستیم. از مهمترین مباحث دربخش هویت بخشیاجتماعی بحث هویت شهری است که با بکار بردن علم معماری در کنار علومی همچون جامعه شناسی، تاریخ، اقتصاد و... می توان به دستاوردهای مهمی دراین زمینه دست یافت. در این بین نشانه های شهری عناصر و اجزایی از محیط شهری هستند که جامعه شهری از طریق آشنایی با آن، قادر به بازشناسی اطلاعات محیط شهری است، به طریقی که جزیی از منابع هویت فضایی شمرده می شوند. بنابراین موضوع و محوریت نشانه های شهری یکی از مباحثی است که در صورت نبود سیاست های مدون در این بخش ممکن است مقوله هویت شهری را با نابسامانی فراوانی رو به رو کند. پژوهش حاضر بر اساس روش پیمایشی، توصیفی و مشاهده ای و مبتنی بر مطالعات اسنادی است. و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای نگاشته شده است و در آن تلاش شده است تا مبانی نظری و اهمیت کاربرد نشانه های شهری در هویت بخشی به حیطه های شهری و تعامل معماری با هویت شهری مورد واکاوی قرار گیرد. همچنین تلاش گردیده است تا ضمن بررسی اصول و معیارهای نشانه های شهری، نقش ارتباطی نمادها و نشانه ها در شهرهای معاصر، چگونگی کاربرد این نشانه ها مورد بحث قرار گیرد و راهکارهای اجرایی استفاده از آنها در جهت ایجاد شهرهای با هویت مشخص گردد.