ارایه مدل بهینه معماری مدارس کشور ایران با رویکرد توسعه پایدار

معماری پایدار یکی از گرایش ها و رویکردهای نوین معماری است که در سال های اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. با گذشت زمان و محوریت یافتن مسایل زیست محیطی در سطح جهانی، یکی از شاخصه های اساسی کشورهای کوشا در حفاظت از محیط زیست، سیاستگذاری در راستای آموزش به عنوان بعد سوم توسعه پایدار است. در دهه های اخیر مفهوم پایداری به یکی از مباحث مطرح در معماری و شهرسازی بدل شده است. این مفهوم با بسط جنبه های مختلف خود به عناوینی همچون پایداری اقتصادی، پایداری محیط زیست و پایداری اجتماعی- فرهنگی می پردازد. هدف از این پژوهش آن است که ضمن معرفی اصول و معیارهای طراحی مدارس با رویکرد پایدار، به طراحی یک مدل مطلوب از مدرسه پایدار بپردازد. بر این اساس ابتدا نقش آموزش و پرورش در توسعه پایدار مورد بررسی قرار گرفته و سپس مدل های مختلف مدارس مبتنی بر رویکرد توسعه پایدار مورد تحلیل قرار گرفته و نتایج به دست آمده نشان داد که در مدل مطلوب مدرسه پایدار، با کاربست اصول و معیارهایی همچون ارتباط با طبیعت، ادراک محیط، تنوع، کل گرایی، کاهش استفاده از منابع جدید ، حفاظت از محیط زیست و... میتوان به طراحی مدارس پایدار پرداخت، مدارسی که ضمن برآورده ساختن نیازهای استفاده کنندگان آموزش، به صرفه جویی در انرژی و حفظ محیط زیست نیز می پردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، مدارس پایدار ، معماری پایدار ، مدل