جایگاه شهرهای کوچک در فرایند دستیابی به توسعه پایدار

پژوهش حاضر با استفاده از روش شناسی تحلیلی - توصیفی در صدد تبیین اهمیت، نقش و جایگاه شهرهای کوچک از منظر توسعه پایدار است. در این راستا تفکر و نظریه پردازی در حوزه مطالعات شهرهای کوچک، علاوه بر اینکه به تکمیل و ارتقای بحث های متنوع نقش آفرینی آنها در توسعه حوزه درون شهری و پسکرانه روستایی کمک می نماید، از جایگاه ویژه ای در مطالعات گسترده شبکه های سکونتگاهی ملی، منطقه ای و محلی برخوردارست. از این رو، مطالعه و بررسی نظری و ماهیتی این موضوع، به ارتقای دایره شناختی و ادراکی در مبانی نظری مطالعات شهری کمک می کند. نتایج حاصل از تبیین موضوع حاضر، هدایت و برنامه ریزی شهرهای کوچک در جهت پیشرفت به سوی توسعه پایدار و رفع ناپایداری ها را اجتناب ناپذیر می داند؛ چرا که توسعه پایدار این شهرها، زمینه را برای توسعه ی همه جانبه سرزمینی فراهم می کند. از این رو اهمیت و ضرورت پایداری شهرهای کوچک را می توان اینگونه بیان کرد که: پایداری توسعه ساختار داخلی شهرهای کوچک تضمین کننده پایداری توسعه در سطوح پایین نظام سکونتگاهی (روستاها) و سطوح بالای این نظام شهری (شهرهای میانی و بزرگ) است .

کلیدواژه ها:

شهرهای کوچک ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار شهرهای کوچک