بررسی تاثیر عزت نفس در طراحی معماری مراکز آموزشی کودکان دختر 10 ساله در شهر شیراز

عزت نفس یعنی ارزیابی فرد از خودش؛ حال این برداشت و ارزیابی می تواند مثبت و خوشایند باشد یا منفی و ناخوشایند. (سام کن، 1393: 24) جریان باطنی معماری جریان جست و جوی آدمی برای یافتن پایگاه وجودی و آشکار کردن معنا از طریق نمادهای معماری است. بر این اساس درک معنای محیط و روند شکل گیری آن و نیز پارامترهای تاثیر گذار بر آن می تواند در خلق محیطی مطلوب که هدف اصلی معماری است تاثیرگذار باشد .این مقاله سعی بر آن دارد که پارامترهای تاثیرگذار در شکل گیری حس عزت نفس در محیط های آموزشی کودکان را به دست آورد. جامعه آماری این پژوهش متشکل از 100 کودک در مقطع چهارم ابتدایی مدرسه دخترانه در شهر شیراز است. ابزار مورد استفاده برای گردآوری اطلاعات در این تحقیق کمی و کیفی، شامل پرسشنامه باز و مصاحبه عمیق در قالب یک لیست شناختی از دانش آموزان در رابطه با تعریف کلاس مطلوب از نظر ایشان است .همچنین از آنها خواسته شد که فضاهایی از مدرسه محل تحصیلشان که از نظر ایشان در آنجا بیشتر احساس عزت نفس می کنند را ذکر نمایند و دلایل این مسیله را نیز توضیح دهند .پس از گردآوری گزاره های ارایه شده، شروع به دسته بندی و کدگذاری آنها نموده و از میان آنها ابعاد استخراج گردید .از جمع بندی ابعاد، وجوه و از جمع بندی وجوه، پارامترها به دست آمد. در نهایت مدلی سه وجهی شامل پارامترهای فیزیکی، عوامل ذهنی و پارامترهای آموزشی ارایه می شود که می توان گفت عوامل تاثیرگذار بر معنای عزت نفس در محیط های آموزشی از این مدل پیروی می کنند. در پایان با استفاده از تحلیل روایی به نحوه ادراک و تجربه عزت نفس توسط دانش از محیط آموزشی خود پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، مرکز کودکان ، عزت نفس ، اعتماد به نفس ، خود پنداره