مفهوم شناسی دلبستگی به مکان و معاصرسازی آن در معماری

رسالت معماری آن است که جایی را تبدیل به مکان کند یعنی محتوای بالقوه محیط را به فعل درآورد. معماری از فضاهای مختلف بوجود میآید که بواسطه دارا بودن ویژگی و یا هویت خاصی مبدل به مکان میشوند. فضا به خودی خود دارای ارزشی نیست و زمانی که به مکان مبدل گردد، گوهر وجودیاش آشکار میگردد. شاید امروزه دیگر ضرورتی ندارد که در پی سبکی جدید در طراحی بود و میبایست به جستاری برای یافتن معانی و ارزشهای اصیل در معماری و شهرسازی پرداخت که با دیدگاهی تاویلی از آنچه داده شده است در شیوه درکجهان و اشیاء و مکانها بروز مییابد. این پژوهش در پی آن است تا بیان دارد دلبستگی به مکان، نقطه تلاقی عناصر کالبدی، فعالیتها و مفاهیم ذهنی نسبت به مکان است و دلبستگی به مکان از عناصر اصلی مکانسازی است که بواسطه تغییر در کیفیت و کمیت آن میتوان مکانهایی متفاوت را بوجود آورد که سبب حس تعلق روز افزون ساکنین خواهد بود.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، تعلق به مکان ، دلبستگی به مکان ، مکان