جایگاه مشارکت شهروندی در نگهداشت محیط زیست شهری با ارایه راهکارهایی در شرایط معاصر ایران

امروزه یکی از راهکارها و راهبردهای موثر و کارساز در مساله مدیریت که در قالب مدیریت های استراتژیک، آینده نگر و مشارکتی متجلی می شود، استفاده از استعدادها، پتانسیل ها و سرمایه های فکری، فیزیکی و مادی بخش خصوصی و مردمی است که از طریق ایجاد ارتباطات و تعامل های مفید کارساز و برنامه ریزی کارشناسانه قابل تحقق است و این گونه می توان مساله کارایی، اثر بخشی و بهره وری ، که پیامد آن کاهش هزینه ها، افزایش درآمدها و بهینه سازی عملکردها می باشد، را در مدیریت و بخصوص مدیریت زیست محیطی شهری ارتقاء بخشید و زمینه های پایداری مدیریت شهری را فراهم کرد. علاوه بر این، توسعه پایدار شهری نیاز به ساختار تشکیلاتی غیرمتمرکز برای سازمان های ذی مدخل در امر مدیریت و برنامه ریزی توسعه شهری به ویژه در سطح محلی دارد و این مهم جز با تجهیز منابع انسانی متخصص و آموزش دیده و تامین منابع مالی کافی و ایجاد ارتباطات صحیح با سایر نهادهای حاکمیتی بالادست از یک طرف، و مردم و سازمان های غیردولتی از طرف دیگر امکان پذیر نخواهد بود. در این مقاله با روش توصیفی – تحلیلی به مقوله مشارکتهای شهروندی و نگهداشت محیط زیست پرداخته شده و در انتها راهکارها و سیاستهایی کلان با توجه به شرایط معاصر ایران مورد اشاره قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، مشارکت زیست محیطی ، برنامه ریزی شهری ، سیاستها و راهکارها