تأثیر اسل، ساکارز و اسانس آویشن باغی (Thymus vulgaris) بر ماندگاری و کیفیت پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم (Polianthes tuberosa L.)

در این پژوهش که باهدف بهبود کیفیت و افزایش ماندگاری پس از برداشت گل شاخه بریدنی مریم رقم دابل انجام گرفت، تیمارهای موردآزمایش شامل آب مقطر به عنوان تیمار شاهد، اتانول 3 درصد، ساکارز 5 درصد، اسانس آویشن باغی در سه سطح 50، 75 و 100 میلی گرم در لیتر، اسل در سه سطح 25، 50 و 75 میلیگرم در لیتر و برای شماری از شاخه های گل نیز تیمار ضربانی با ساکارز 5درصد در 24 ساعت اول و قرار دادن شاخه های گل تیمارشده با ساکارز در سه غلظت یادشده اسانس آویشن باغی و اسل، در 24 ساعت دوم بودند. نتایج مقایسه میانگین ها نشان داد تیمار گل ها با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل، بیشترین تأثیر را در به تأخیر انداختن پیری گل ها به ترتیب به مدت 7/33، 6/67 و 5/67 روز داشتند. در غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نیز ماندگاری به ترتیب 4/33، 3/67 و 3/33 روز افزایش یافت. در این تیمارها وزنتر نسبی، جذب آب، میزان مواد جامد محلول، پروتئین و سبزینه (کلروفیل) نسبت به دیگر تیمارها بیشتر بود. میزان پراکسیداسیون لیپیدها و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در طی دوره پس از برداشت در گل های تیمارشده با غلظت های 25، 50 و 75 میلی گرم در لیتر اسل و غلظت های 75، 100 و 50 میلی گرم در لیتر اسانس آویشن باغی نسبت به دیگر تیمارها کمتر بود. اسل و اسانس آویشن باغی به همراه ساکارز نیز سبب افزایش ماندگاری گل های شاخه بریدنی مریم رقم دابل شدند.

کلیدواژه ها:

آنزیم پراکسیداز ، باز شدن گلچه ها ، بنزیل آدنین ، روغن های ضروری ، گل مریم ، مالون دی آلدئید