بررسی اثر محلول پاشی پوترسین بر افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) به تنش خشکی

به منظور بررسی اثر محلول پاشی غلظت های مختلف پوترسین بر افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی به تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 9 تیمار و 20 تکرار در یک گلخانه کاملاً کنترل شده اجرا شد. تیمارها شامل پوترسین در غلظت های صفر، 0/5 و 1 میلی مولار و تنش خشکی در سه سطح شاهد ( 80 درصد ظرفیت زراعی )، تنش متوسط ( 50 درصد ظرفیت زراعی) و تنش شدید ( 20 درصد ظرفیت زراعی) بودند. نتایج مربوط به پارامترهای مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی نشان داد که محلول پاشی دانهال ها با غلظت 1 میلی مولار پوترسین با تأثیر بر پارامترهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی و بهبود فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی ( افزایش آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و گایاکول پراکسیداز) سبب افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی به تنش خشکی می شود. بیشترین میزان طول ساقه ( 35/67 سانتی متر)، سطح برگ ( 303/6 سانتی متر مربع )، محتوای نسبی آب برگ ( 58/51 درصد )، وزن تر کل ( 47/20 گرم ) و کمترین نشت یونی ( 28/28 درصد ) مربوط به تیمار 1 میلی مولار پوترسین است. مشخص شد که محلول پاشی پوترسین با غلظت 1 میلی مولار می تواند در افزایش تحمل دانهال های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) به تنش خشکی مؤثر است.

کلیدواژه ها:

آنزیم های آنتی اکسیدانی ، پلی آمین ها ، ظرفیت زراعی