تأثیر تنش خشکی بر صفات رشدی و تبادلات گازی نهال های گلابی رقم بیروتی تیمار شده با پاکلوبوترازول

در این پژوهش، نقش پاکلوبوترازول در کاهش اثرات تنش خشکی و بازیافت بعد از خشکی در نهال های گلابی رقم بیروتی بررسی شد. بعد از کاشت، پاکلوبوترازول بصورت خاکی به مقدار 0، 0/15 و 0/3 گرم در گلدان استفاده شد. سه ماه بعد از کاشت، نهال ها در معرض سه تیمار تنش آبی (0، 0/4- و 0/8- مگاپاسکال خاک ) قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پاکلوبوترازول به طور موثری پارامترهای رویشی را کاهش داد. رشد نهال ها، میانگین مساحت برگ، قطر تنه، وزن خشک قسمت هوایی و وزن خشک کل گیاه در تیمارهای پاکلوترازول کاهش یافت، اما بین تیمار 0/15 و 0/3 گرم در گلدان پاکلوترازول، از نظر آماری تفاوتی مشاهده نشد. پاکلوترازول تاثیری بر شاخص پایداری غشاء نداشت. مقدار کلروفیل b، a و کل تحت تاثیر تیمار خشکی و a قرار گرفت و اثرات متقابل آنها از نظر آماری معنی دار نشد. مقدار کلروفیل کل در تیمار 0/15 و 0/3 گرم پاکلوترازول در بیشترین حد و در تیمار شاهد در کمترین مقدار بود. بیشترین مقدار پرولین ( 73/4 میکرومول بر گرم وزن خشک ) و کربوهیدارت های محلول کل ( 2/35 گرم در صد گرم وزن خشک ) در اوج تنش آبی در تیمار خشکی 0/8- مگاپاسکال بود. سرعت فتوسنتز، هدایت روزنه ای و تعرق (4/59 میلی مول بر متر مربع در ثانیه ) در اوج تنش و در تیمار خشکی 0/8- مگاپاسکال نسبت به سایر تیمارها در حداقل بودند و در زمان شروع آزمایش و دو روز بعد یکسان بود. میزان گاز کربنیک زیر روزانه ای در اوج تنش آبی در تیمار خشکی 0/8- مگاپاسکال در بیشترین حد بود. در زمان شروع آزمایش و دو روز بعد از آبیاری مجدد تفاوتی بین تیمارها مشاهده نشد. به طور کلی از نتایج این آزمایش چنین استباطی می شود که پاکلوبوترازول از طریق تاثیر بر خصویات رویشی، بیوشیمیایی و تبادلات گازی زمینه را برای تحمل بهتر خشکی در گلابی رقم بیروتی فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

گلابی ، تنش آبی ، پاکلوبوترازول ، پارامترهای رشدی ، تبادلات گازی