کرایوپرزرویشن سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی در محیط فاقد سرم
محل انتشار: مجله پزشکی بالینی ابن سینا، دوره: 20، شماره: 1
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 375
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SJH-20-1_003
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: از مباحث مطرح در نگهداری طولانی مدت سلول ها، حذف سرم حیوانی از محیط های نگهداری است. در اینمطالعه از مایع آمنیون که سرشار از فاکتور های رشد و مواد غذایی است به عنوان جایگزین سرم حیوانی استفاده شد و اثراتاستفاده از آن در تعداد سلول های زنده و پرتوانی سلول ها پس از کرایوپرزرویشن ( نگهداری به روش انجماد) بررسی گردید.روش کار: در این مطالعه تجربی پس از تهیه پرده آمنیون و کنترل میکروبی آن، سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی جداسازیگردید. سلول ها در 24 حالت مختلف در دمای 196C°- در نیتروژن مایع به مدت 12 ماه نگهداری شدند و درصد سلول های زنده قبل و پس از نگهداری به روش انجماد با روش های تریپان بلو و MTT ارزیابی و بیان مارکر oct-4 به منظور بررسی پرتوانی سلول ها قبل و بعد از نگهداری به روش انجماد با روش ایمونوسیتوشیمی بررسی شدند . نتایج حاصل در بین گروه ها با روش ANOVA مقایسه شد (Tukey Post-Test). تفاوت بین نمونه ها در دوسطح P<0.05 و P<0.01 بررسی گردید. نتایج: یافته های حاصل نشان داد که وجود FBS, DMEM و یا مایع آمنیوتیک (بجای FBS) برای نگهداری بهینه سلولها به روش انجماد ضروری است . تعداد سلول های زنده و درصد بیان Oct-4 در مواردی که مایع آمنیون به جای سرم استفا ده شده بود تغییر معنی داری نداشت. همچنین یافته ها نشان داد که DMSO نسبت به گلیسرول ، ماده محافظ بهتری برای نگهداری سلولهای اپی تلیال آمنیونی می باشد.نتیجه نهایی : نتایج این مطالعه نشان می دهد که مایع آمنیون می تواند به عنوان جایگزین مناسب برای سرم حیوانی در نگهداریبه روش انجماد سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی استفاده شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حسن نیک نژاد
استادیار فارماکولوژی مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی پزشکی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
حبیب الله پیروی
استاد جراحی مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی پزشکی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
بهرام جامبرنوشین
دانشجوی کارشناسی ارشد نانوتکنولوژی مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی پزشکی و مهندسی بافت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی