بررسی مقایسه ای اختلالات شناختی و برخی خصوصیات تشنجی شوک درمانی در بیماران مانیک با و بدون ترکیب همزمان با والپروات سدیم

مقدمه و هدف: والپروات سدیم و شوک درمانی ((Electroconvulsive Therapy ; ECT) هر دو از درمانهای مؤثر مانیا هستند، اماشواهد مبتنی بر کارآزمایی بالینی درباره بکارگیری همزمان این دو وجود ندارد . بهمین منظور این مطالعه با هدف مقایسهاختلالات شناختی و برخی خصوصیات تشنجی شوک درمانی در بیماران مانیک با و بدون ترکیب همزمان با والپروات سدیم انجام گرفت.روش کار : از میان 40 بیمار مانیک تحت درمان با والپروات سدیم که پزشک معالج حداقل 6 جلسه ECT برایشان تجویز نموده بود ، 20 نفر به صورت تصادفی در گروه قطع سدیم والپروات سدیم حین ECT (گروه هدف ) و 20 نفر در گروه ادامه سدیم والپروات حین ECT (گروه شاهد ) قرار گرفتند. در سیر جلسات ECT آزمون مختصر وضعیت ذهنی (MMSE)، آستانه و مدت تشنج به صورت مکرر اندازه گیری شد . نتایج بدست آمده توسط نرم افزار آماری و با استفاده از آزمون های (t, X(2 و مدل رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: نمرات MMSE در ابتدا در دو گروه یکسان بود ، اما ظرف 6 جلسه 0/65 در گروه هدف افزایش و 1/15 در گروه شاهد کاهش یافت. (میانگین تفاوت دو گروه 1/8 و P=0/028). شدت محرک بکار رفته در سیر جلسات ECT در هر دو گروه روندیصعودی داشت . آستانه تشنج در بیشتر جلسات در گروه شاهد پائین تر بود اما این اختلاف پس از اصلاح برای اثر جنسیت معنیدار باقی نماند . تشنج ها در گروه شاهد در جلسه ششم 3/95 ثانیه کوتاهتر از جلسه اول شدند (P=0/045). این افت مدت تشنج در گروه هدف دیده نشد . تشنج های ناکافی (کمتر از 25 ثانیه ) نیز در گروه شاهد 15/8% بیشتر از گروه هدف بود (P=0/006). تعداد جلسات ECT در دو گروه تفاوتی نداشت. نتیجه نهایی: ادامه دادن والپروات سدیم همزمان با ECT منجر به عملکرد شناختی ضعیف تر و تشنج های ناکافی بیشتر می شود.

کلیدواژه ها:

اختلالات شناخت ، تشنج ، شوک درمانی ، والپروات سدیم