اثر عصاره ی هیدروالکلی گزنه بر حساسیت به انسولین و برخی از شاخصهای التهابی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2

مقدمه و هد ف : دیابت ملیتوس بیماری شایعی است که تقری باً 1/5 میلیون نفر در ایران به آن مبتلا میباشند . با توجه به عوارضداروهای شیمیایی ، گرایش به است فاده از گیاهان رو به افزایش است. از میان گیاهان دارویی می توان به گزنه اشاره کرد. هدف ازاین مطالعه تعیین اثر عصاره ی هیدروالکلی گزنه برمقاومت به انسولین و برخی از عوامل التهابی در بیماران دیابتی نوع 2می باشد. روش کار : این مطالعه از نوع کار آزمایی بالینی تصادفی یک سوکور بود که بر روی 50 مرد و زن مبتلا به دیابت نوع 2، با میانگینسنی 13/75±52/39 سال صورت گرفت . بیماران به طور تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم بندی شدند . آنان از 100 میلی گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن عصاره ی گزنه یا دارونما به صورت منقسم در س ه نوبت به مدت دو ماه استفاده کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه سطوح انسولین ناشتا و برخی از عوامل التهابی ( اینترلوکین 6 (IL-6)، فاکتور نکروز توموری (TNF -α) و (high sensitive C-Reactive Protein (hsCRP سرم اندازه گیری شد. آنالیز آماری داده ها توسط SPSS نسخه ی 18 و با استفاده از آزمونهای آماری تی و کولموگرف اسپیرنوف انجام شد. P<0.05 در تمام اندازه گیری ها معنی دار در نظر گرفته شد. نتایج: hsCRP و IL-6 درگروه مداخله نسبت به گروه شاهد، در پایان مطالعه کاهش معنی داری را نشان داد (p<0.05). سطوح TNF -α، انسولین ناشتا و حساسیت به انسولین در گروه مداخله نسبت به گروه شاهد، تغییر معنی داری را نشان نداد. نتیجه نهایی: عصاره ی هیدروالکلی گزنه پس از دو ماه مداخله سبب کاهش hsCRP و IL-6 در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شد.

کلیدواژه ها:

التهاب ، انسولین ، دیابت شیرین نوع 2 ، گزنه