بررسی همبستگی بین پلی مورفیسم G>C915 ژن TGF-β1 با عفونت مزمن هپاتیت C

مقدمه و هد ف : سایتوکاین ها از عوامل سیستم ایمنی هستند که بعنوان ایفا کنندگان نقش اساسی در پاکسازی یا پیشرفت عفونتهپاتیت C شناخته می شوند . اثر خصوصیات ژنتیکی میزبان بر برون ده بالینی عفونت هپاتیت C هنوز کاملا مشخص نیست. ازسوی دیگ ر تأثیر تغییرات ژنتیکی از قبیل چند شکلی های تک نوکلئوتیدی بر میزان بیان و عملکرد سایتوکاین ها تحت بررسیاست. هدف از مطالعه حاضر مقایسه تغییرات ژنی سایتوکاین Transforming Growth Factor-β در رابطه با حساسیت آنها نسبت به عفونت هپاتیت C بود. روش کار: در این مطالعه مورد شاهدی جمعیت مورد مطالعه متشکل از 125 فرد مبتلا به هپاتیت C و 125 فردسالم بود. تعیین ژنوتایپ با استفاده از واکنش زنجیره پلیمراز و متعاقب آن هضم آنزیمی بروش Polymorphism Restriction Fragment Length ) RFLP) و توزیع پلی مورفیسم 915G>C ژن TGF-β1 بین دو گروه مقایسه شد . برای تأیید نتایج ژنوتایپینگ 10% نمونه ها با روش تعیین توالی مستقیم تعیین ژنوتایپ شدند. نتایج: فراوانی ژنوتیپ های GC, GG و CC بترتیب در بیماران 92%، 80% و 0% ودر میان افراد شاهد بترتیب 89/6%، 8/8% و 1/3% بود و فراوانی الل های G و C در افراد شاهد بترتیب 94 % و 6% و درمیان بیماران بترتیب 96 % و 4% بود . ازلحاظ آماری میان بیماران و افراد شاهد ارتباط معنی داری یافت نشد. نتیجه نهایی: توزیع ژنوتیپ ها در بین بیماران هپاتیت C مزمن مشابه برخی از مطالعات قبلی است . اما فراوانی ژنوتیپ ها درافراد شاهد با برر سی های انجام شده در جمعیت های دیگر متفاوت است . در نتیجه در مورد این جمعیت ایرانی نمی توان پلی مورفیسم جایگاه 915 ژن TGF-β را عامل افزایش یا کاهش حساسیت افراد نسبت به عفونت HCV دانست.دانست

کلیدواژه ها:

پلی مورفیسم ، ژنوتیپ ، هپاتیت C