بررسی ده ساله خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی بیماران مبتلا به سندرم گیلن- باره بستری در بیمارستان سینا شهر همدان
محل انتشار: مجله پزشکی بالینی ابن سینا، دوره: 14، شماره: 2
سال انتشار: 1386
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 792
فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SJH-14-2_010
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395
چکیده مقاله:
مقدمه وهدف: بعد از ریشه کنی فلج اطفال از ایران، سندرم گیلن - باره شایعترین دلیل فلج شل حاد می باشد. مطالعات محدودیبه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک و بالینی این بیماری در کشور ما پرداخته اند از این رو، این مطالعه در پی آن است تا بابررسی 10 ساله بیماران مبتلا به سندرم گیلن باره در مرکز آموزشی درمانی سینا شهر همدان به بررسی خصوصیاتاپیدمیولوژیک و بالینی این بیماران بپردازد.روش کار: در یک مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده 80 بیمار بستری در بیمارستان با تشخیص گیلن باره طی سالهای 1373لغایت 1383 مورد بررسی قرار گرفت . 29 بیمار به دلیل عدم وجود اطلاعات کافی از مطالعه خارج شدند. خصوصیاتاپیدمیولوژیک و بالینی، عوامل خطر، یافته های پاراکلینیکی و پروتکل های درمانی مورد بررسی قرار گرفت . بهبودی کامل در اینتحقیق بهبود و رفع تمامی علائم بالینی چهار هفته بعد از شروع درمان و بهبو دی نسبی بهبود علائم بالینی و عدم حذف کامل آنطی مدت یاد شده در نظر گرفته شد. اطلاعات فوق به صورت دستی استخراج و توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: از 51 بیمار مورد بررسی 36 نفر (70/59%) مرد و 15 نفر (29/41%) زن بودند. نسبت ابتلا 2/4 مرد به یک زن بود. محدوده سنی بیماران بین 3 تا 85 سال قرار داشت . بیشتر بیماران در محدوده سنی بین 11 الی 20 سال قرار داشتند . شغل 13 نفر (25/54%) از بیماران دانش آموز، 11 نفر (21/6%) خانه دار، 11 نفر (21/6%) کشاورز و 7 نفر (13/6%) کارگر بودند. در 29 بیمار (56/84%) عوامل خطری همانند سابقه بیماری تنفسی، بیماری گوارشی، جراحی و تب مورد وجود داشت . بهبودی کامل در 17 بیمار (33/32%)، بهبودی نسبی در 28 بیمار (54/88%) و عدم بهبودی در 5 بیمار (9/8%) گزارش گردید . عدم بهبودی در 3 مورد (8/83%) از 35 بیمار تحت درمان با IVIG به تنهایی یا همراه با درمانهای کمکی، در 2 مورد از 9 بیمار (22/23%) تحت درمان با پلاسما فرزیس و در 5 مورد (62/5%) از 8 بیمار تحت درمان با کورتیکواستروئید مشاهده شده است. نتیجه نهایی : نتایج حاصل از این تحقیق با مطالعات دیگر دارای تفاوتهایی در نسبت ابتلا مر د به زن، پراکندگی سنی و پروتکلهایدرمانی به کار رفته بود. از این رو مد نظر قرار دادن الگوهای جغرافیایی بیماری جهت درمان هر چه بهتر بیمار توصیه می گردد.
کلیدواژه ها:
سندرم گیلن باره درمان ، سندرم گیلن باره همه گیرشناسی
نویسندگان
شهیر مظاهری
استادیار گروه نورولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
علی اکبر رضایی
استادیار گروه نورولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی همدان
اکرم حسین زاده
دکتری حرفه ای پزشکی