مقایسه تأثیر سه روش ورزشهای استقامتی، هماهنگ کننده و ترکیب آنها بر بهبود درد و ناتوانی مبتلایان به کمردرد مزمن

مقدمه و هدف : امروزه نیروی کار زیادی بخاطر کمردرد مزمن از دست رفته است. این مسئله هزینه زیادی را برای فرد ودولت در پی دارد . ورزش درمانی از مهمترین برنامه های ا ین بیماران می باشد. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر نرمش هایهماهنگ کننده عضلات ، نرمش های استقامتی و ترکیبی از آنها برکمر درد مزمن است.روش کار : شصت بیمار با کمردرد مزمن که به کلینیک فیزیوتراپی مسجدالرسول شیراز مراجعه کرده بودند ، بطور تصادفی درسه گروه قرار گرفته و درمانهای مشابه و را یج ف یزیوتراپی را د ریافت کردند. به گروه اول، دوم و سوم به ترتیب: نرمش هایاستقامتی، هماهنگ کننده عضلات وترکیب آنها آموزش داده شد. درد و ناتوانی در سه گروه با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج : سه روش در کاهش درد موثرند (p=0/00) ولی روش سوم موثرتر از روش اول (p=0/001) و دوم (p=0/003) بود. روش درمانی اول و دوم در کاهش درد از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند (p=0/718). سه روش درمانی در کاهش ناتوانی موثرند (p=0/00) ولی روش سوم موثرتر از روش اول (p=0/001) و دوم (p=0/006) بود. روش درمانی اول و دوم درکاهش ناتوانی از نظر آماری تفاوت معنی داری ندارند (p=0/529).

کلیدواژه ها:

تمرین درمانی ، توانبخشی ، کمردرد