سنتز نانوالیاف کامپوزیتی و زیست تخریب پذیر پلی ونیل الکل- روی اکسید و انجام مطالعات سیستماتیک بر روی آن به منظور حذف اورانیوم از محیط آبی

در این مقاله نانوالیاف کامپوزیتی پلی ونیل اکل- روی اکسید به عنوان یک ماده زیست تخریب پذیر به روش الکتروریسی با انواع مورفولوژی و اندازه ذرات ساخته شدند و با کمک آنالیزورهای میکروسکوپ الکترونی روبشی، وزن سنجی حرارتی (TGA) و تکنیک جدب نیتروژن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. اثرات دستگاه الکتروریسی شامل ولتاژ، نرخ تغذیه و فاصله جمع کننده تا منبع به وسیله نرم افزار Minitab مورد بررسی قرار گرفت و از روش RSM به منظور پیش بینی تاثیر پارامترهای الکتروریسی و انتخاب حالت بهینه استفاده شد. براساس اطلاعات بدست آمده از آنالیز واریانس مشخص شد که پارامتهای الکتروریسی بر اندازه ذرات نانوالیاف کامپوزیتی پلی ونیل الکل- روی اکسید تاثیر می گذارند و از آنجایی که کمترین اندازه نانوالیاف به منظور برهمکنش بیشتر با اورانیوم مطلوب است لذا متولوژیRSM این میزان را 61/65 نانومتر پیش بینی کرد. در پایان مطالعات مربوط به جذب اورانیوم بررسی شد که براساس نتایج بدست آمده نانوالیاف کامپوزیتی پلی ونیل الکل- روی اکسید دارای درصد جذبی در حدود 96 درصد بود. همچنین حالتهای بهینه مربوط به حذف اورانیوم مورد بررسی قرار گرفت و مشخص شد که یونهای مزاحم بر میزان حذف اورانیوم از محیطهای آبی تاثیر چندانی نمی گذارند

کلیدواژه ها:

نانوالیاف پلی ونیل الکل-روی اکسید ، نانوکامپوزیت ، حذف اورانیوم ، مساحت سطح ، RSM ، بهینه سازی پارامترها