مدلسازی حلالیت 5- فلوئورواوراسیل و بتا-استرادیول در دی اکسیدکربن فوق بحرانی
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 551
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CHCONF03_008
تاریخ نمایه سازی: 8 اسفند 1395
چکیده مقاله:
یکی از روش های جدیدی که در دهه های اخیر برای حل مشکلات موجود در فرایندهای صنایع دارویی پیشنهاد شده، استفاده از تکنولوژی سیال فوق بحرانی می باشد. از مزایای استفاده از این روش، صرفه جویی در انرژی، بازیابی کامل حلال از محصولات و سلامت دمایی برای ترکیبات حساس به دما می باشد. با توجه به محدودیت های انجام آزمایشات، امروزه مدلسازی حلالیت و اصلاح مدل های موجود برای به دست آوردن مدل مناسب تر برای محاسبه حلالیت در سیال فوق بحرانی به طور وسیعی مورد توجه قرار گرفته شده است. در این مقاله به مدلسازی ترمودینامیکی حلالیت دو داروی 5- فلوئورواوراسیل و بتا-استرادیول که هر دو در مهار و کنترل برخی از سرطان ها کاربرد دارند؛ به روش تجربی و بر اساس معادلات حالت پرداخته شده است. برای مدلسازی بر اساس معادلات نیمه تجربی، از معادلات کراستیل، بارتل و مندز-سنتیاگو و تجا و برای مدلسازی بر اساس معادلات حالت، از معادلات پنگ رابینسون، سو ردلیش کوانگ و پازوکی همراه با قوانین اختلاط واندروالس یک و دو پارامتری (vdw1, vdw2) استفاده شده است. مدلسازی و تطابق داده ها با نرم افزار متلب انجام شده است. همچنین از دو گروه خواص فیزیکی (set1,set2) استفاده شده است. نتایج به دست آمده بر پایه معادلات حالت، قوانین اختلاط و روش های تخمین خواص فیزکی مورد بحث و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که برای 5- فلوئورواوراسیل معادله حالت پازوکی با داده های مربوط به set1، هنگام استفاده از قانون واندروالس اختلاط دو پارامتری (vdw2) با میانگین خطای کلی75% و برای بتا-استرادیول نیز معادله حالت پازوکی با داده های مربوط به set2، هنگام استفاده از قانون واندروالس اختلاط دو پارامتری (vdw2) با میانگین خطای کلی7/84% از بقیه معادلات دقیق ترند
کلیدواژه ها:
دی اکسیدکربن فوق بحرانی ، حلالیت ، داروهای ضد سرطان ، مدلسازی ترمودینامیکی ، معادلات حالت ، مدل های نیمه تجربی
نویسندگان
سجاد ضرغامی
گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
عبدالرسول پورانفرد
گروه مهندسی شیمی، دانشکده مهندسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :