بررسی ماهیت توریسم آرام بر اساس معیارهای طراحی شهری

توسعه گردشگری و سنعت توریسم از جمله رویکردهایی هست که به جهت نقش بسزای آن در توسعه اقتصادی کشورها و جوامع در دهه های اخیر مورد توجه بسیاری از جوامع و دولت های محلی قرار گرفته است. با این وجود نگاه صرفا اقتصادی به توریسم منجر به آسیب های فراوانی گردیده که از جمله آن میتوان به تضعیف سرمایه های انسانی، و تخریب محیط زیست در جوامع مقصد اشاره نمود. علاوه بر این مطالعات گرایشات و علاقمندی ها در میان گردشگران بیانگر تمایل روزافزون ایشان به مکاشفه با فضا و درگیر شدن در محیط کالبدی اجتماعی جوامع مورد نظر و دوری از کلیشه های جاری و برنامه های سنتی تورهای گردشگری میباشد. توریسم آرام یکی از انواع توریسم بوده که توامان ضمن پاسخ گویی به موارد فوق، انواع توریس اعم از توریسم محیطی، توریسم آشپزی، توریسم روستائی، توریسم فرهنگی، توریسم اجتماعی و ... را دربرمیگیرد. با این وجود مروری بر معیارهای توریسم آرام نشان دهنده لزوم سطح قابل قبولی از کیفیت طراحی شهری است که جوامع میبایست از آن برخوردار باشند. از اینروی پژوهش حاضر با هدف فراهم نمودن زیر ساختهای لازم به منظور ترویج توریسم آرام به بررسی ماهیت توریسم آرام بر اساس معیارهای طراحی شهری پرداخته است که بدین منظور با بهره گیری از روش تحقیق توصیفی تحلیل نخست انواع توریسم مورد بررسی قرار گرفته و سپس با معرفی توریسم آرام و معیارهای آن، به بررسی تطبیقی معیارهای توریست آرام و کیفیت های طراحی شهری پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

صنعت توریسم ، توریسم آرام ، طراحی شهری