بهینه سازی پرداخت یارانه بیمه در راستای اهداف زیست محیطی و ارتقای بهره وری آب

با توجه به بحران کمبود آب، لازم است سیاستگزاران به دنبال ارتقای بهره وری مصرف آن باشند. در تحقیق حاضر یک الگوی تخصیص یارانه بر اساس مفاهیم پایه ای بهینه سازی در اقتصاد، تدوین شده است. کاربرد این الگو با به کارگیری آن در تخصیص یارانه حق بیمه به محصولات زراعی مورد ارزیابی قرار گرفته است. در این الگو فرض شده سیاستگزار به نمایندگی از جامعه به دنبال حداکثرسازی مطلوبیت اجتماعی است که سطح مطلوبیت با افزایش پوشش بیمه ای در زمین هایی که بهره وری آب بالاتری دارند افزایش می یابد. در الگوی تدوین شده علاوه بر محدودیت بودجه برای پرداخت یارانه، اطلاعات مربوط به تمایلات کشاورزان به پرداخت حق بیمه که در تابع تقاضای ایشان منعکس است به عنوان یک عامل تعیین کننده، که در مقابل سیاستگزار برای دستیابی به اهدافش قرار دارد، مورد توجه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد تخصیص بهینه یارانه ها منجر به بازتوزیع بودجه در مناطق مختلف تولیدکننده غلات می شود و سبب توزیع متعادل تر این اعتبارات می شود.

کلیدواژه ها:

بهره وری آب ، بهینه سازی ، بیمه کشاورزی ، یارانه