ریشه یابی موانع ترویج علم درایران

امروزه تولید علم رشد فزآینده ای در میان جوامع بشری یافته است و کشورهای توسعه یافته و یا درحال توسعه ، کلید موفقیت توسعه را در گرو توجه به علم و پژوهش بارویکرد سرمایه می دانند . کشورهائیکه به معنای واقعی توسعه یافته تلقی می گردند ، به امر پژوهش و نخبگان جامع توجه ویژه دارند و در این میان سعی نمودند فعالیتهای پژوهشی را بطور گروهی و در راستای توسعه هدایت نمایند . آنچه که مسلم است منابع نیروی انسانی یکی از ارکان توسعه محسوب می شود و لذا عدم توجه به آن ، راه رسیدن به توسعه را بسیارناهموار و بعضاًً غیرممکن می نماید . علاوه بر شرحی که گذشت عوامل و موارد فراوانی وجود دارد که فضای کشورمان را در زمینه نشر و انتشار دانش در بین افراد جامعه کمرنگ کرده است . بسیاری از کشورهای توسعه یافته و یا درحال توسعه از فرهنگ" زکات علم در نشر آن است "بیشترین سود و بهره را برده اند . دراین مقاله سعی خواهد شد عوامل عقب افتادگی علم درایران و یا به تعبیر دیگر سرعت کُند پیشرفت علم و دانش ، مورد ریشه یابی و کالبد شکافی قرار گیرد . عدم نشر علم دقیقاًً به مثابه ، دفن گنج توسط افراد بواسطه مصون ماندن آن از غارت و تاراج می باشد و چه بسا دراین رهگذر بسیاری از این افراد بدون آشکار نمودن محل گنج به اطرافیان ، از دنیا رخت بر می بندند و متاسفانه ازاین منابع گرانبها درجهت سازندگی و پیشرفت خود و دیگران سودی نمی برند . هرکه پرهیز و علم و زهد فروخت خرمنی گرد کرد و پاک بسوخت ( سعدی ) . اماتفاوت عمده بین دفن علم و دانش(عدم نشر علم ) با گنج درآن است که درصورت کشف گنج طی قرنهای آتی ، ارزش آن بسیار گرانبهاست ، اما باتوجه به شتاب فزایند تولید علم درجهان ، ارزشعلم نیز در زمان آینده قابل اعتناء و توجه نمی باشد . نقطه مشترک دفن علم و گنج ؛ عدم استفاده از آن در زمان حال خود می باشد که درصورت عدم استفاده صحیح از آنها ، انسانها و جوامع بشری را ازمنافع آن محروم می نماید .